Günümüz eğitimi

Yaşamın anlamı ne? Hayat neden bu kadar acımasız? İnsanlar canlı cansız diğer varlıklarla mutlu ilişki kurabilir mi? Mutluluk ne? Aile içi, toplum ve ülkeler arası ilişkiler neden bu denli düzensiz? Neden arkadaş, işyeri, komşu, eğitim kurumları içindeki ilişkilere mutsuzluk hakim?

Herhangi bir mesele anlaşılamadığında bilincimizde istesek de istemesek de sorular oluşur.
Karmaşa, karışıklık içinde bocalayan bilinç sorgulama ihtiyacı duyar. Bilmek, öğrenmek, çözüm üretmek ister. Etrafta sorunları kuşku duymaksızın yanıtlayacak sayısız zeki insan var. Eğer bilinç huzursuz, rahatsız, kuşkuluysa hangi yanıt önüne çıkarsa çıksın çözüm üretemez. Önemli olan yaşamın anlamının sorgulanması yerine, bilinçteki karmaşaya neyin neden olup olmadığını bulgulamak değil midir?

Günümüz eğitimi enerjisinin hemen tümünü dış dünya tasarımı için kullanır. Yaşamın anlamını, acımasızlığının kaynağını bırakın sorgulamayı, düşünmek bile istemez. Eğitime göre; yaşamın anlamı, mutluluk, insanın iç dünyasına ilişkin düzen ailenin, bireyin sorumluluğu altındadır. Denebilir ki insanın sıkıntısıyla psikoloji bilimi ilgilenir. Psikoloji bilim dalı olarak sıkıntıyla ilgili olup, mutluluk için ne yapmamız veya yapmamamız konusunda öneride bulunmak istemez. Neden? Göründüğü kadarıyla eğitim, bir kaç istisna haricinde yalnızca dış dünyanın biçimlenişiyle ilgilenmiş. İnsanlık tarihinin gelişimine bakıldığında; inşaat, ulaşım, ilaç,  haberleşme, bilginin depolanması ve işlenmesi alanında devasa adımlar atılmış. Dış dünyamızın biçimlenişini 'bilgi' yönlendirmiş.

'Kendini bilme' insanın korkusu, sıkıntısı, mutsuzluğu ya da mutlu yaşaması hakkında fikir sahibi olması değil midir? Bilimsel düşünde neden iç dünyamızda olana uzak durmak istemiş? Dış dünya, iç dünyamızı bilip bilmeden baskılamış olabilir mi? Eğer öyleyse bağımsız, araştırmaktan korkmayan bir eğitimci, bir insan olarak ne yapmak ya da yapmamak konusunda sorgulamayı sürdürmek gerekmez mi?

ab, 4 tem 17